Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: dat weet je niet. Nooit. Althans: niet vóórdat je de stap hebt gewaagd. Je weet het pas als je een tijdje bezig bent in die andere baan. Maar ja, wanneer durf je dan die stap te wagen als je niet zeker weet of je er wel klaar voor bent? Dat brengt veel onzekerheid met zich mee.

Het is alsof je op een hoge duikplank staat, moet springen, maar niet zeker weet of er water in het zwembad zit. Dan heb je eigenlijk twee mogelijke uitkomsten wanneer je tóch die duik neemt: je komt in het water terecht (niks aan de hand, het ergste dat kan gebeuren is plat op je buik terechtkomen, maar dat doet maar eventjes pijn) -of- je valt je te pletter op het beton. Dat kun je waarschijnlijk niet meer navertellen. Maar hoe maak je dan de keuze om wel of niet te springen als je bovenop die duikplank staat?

Er zijn 3 opties: pick one

Optie 1: aftaaien

Het eerste wat je kunt doen is ‘m aftaaien. Oftewel: omdraaien en die ladder weer af, met je staart tussen je benen. Wat je dan mogelijk voelt is teleurstelling in jezelf, omdat je de sprong niet hebt durven wagen. Of je gaat je nog een hele poos afvragen: wat als er nou wél water in het zwembad zat? Of misschien voel je wel opluchting, omdat je niet meer MOET van jezelf.

Vraag je eens af wat überhaupt de reden is geweest dat je die hoge duikplank op bent gegaan. Wilde je wel eens een keer wat spannenders doen dan die eeuwige glijbaan? Was je het pierenbadje ontgroeid? Waren de mensen in het bubbelbad nou niet echt je type? Of was je wel klaar met die 25 baantjes elke keer weer, steeds weer hetzelfde? Gaaaaaap.

Waaróm stel je jezelf de vraag of je klaar bent voor een andere baan? Die vraagt komt niet uit de lucht vallen namelijk. Als je een fantastische baan hebt met genoeg uitdaging en ontwikkelingsmogelijkheden, geweldige collega’s en een topbaas, dan zou je jezelf deze vraag niet stellen. Dan is het de moeite waarschijnlijk niet waard om de sprong te wagen. Is dat zo? Prima. Is dat niet zo en taai je ‘m liever af? Dan moet je dealen met alle gevolgen van dien…

GELUKKIG ga je van een andere baan uitproberen niet dood. Dus je kúnt natuurlijk gewoon de sprong wagen. Zonder na te denken. YOLOOOO!!! Als een kip zonder kop. Hoppaaa.

Optie 2: te pletter vallen

Je kunt natuurlijk ook gewoon de sprong wagen. Zonder na te denken. YOLOOOO!!! Doe het gewoon! Als een kip zonder kop. Hoppaaa.

Maar: als het dan, terwijl je naar beneden aan het duiken bent, steeds duidelijker wordt dat je richting het beton duikt in plaats van in het water gaat plonzen, dan ben je de zak. Je kunt niet meer terug. En je leven vliegt als een film aan je voorbij. Oké, een beetje theatraal, maar je snapt vast wat ik bedoel.

GELUKKIG ga je van een andere baan uitproberen niet dood. Sterker nog: als jij besluit dat je klaar bent voor die andere baan en ervoor gaat, en je beseft onderweg toch dat het beton is dat je daar voor je ziet, dan hoéf je (anders dan bij het zwemmen dus) niet te wachten tot je ook daadwerkelijk te pletter stort. Nee, dan stort je je gewoon weer in het volgende avontuur.

★ Lees ook: Hoe kom je erachter waar je goed in bent? ★

Optie 3: gooi een steentje

Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Bij deze optie laat je zo weinig mogelijk aan het toeval over. Jij, slim als je bent, hebt namelijk een steentje in de zak van je zwembroek gestoken. Als jij dus bovenaan die duikplank staat gooi jij éérst dat steentje naar beneden vóórdat jij zelf de sprong waagt. Terwijl het steentje naar beneden valt heb jij jouw oren gespitst. Wanneer je hoort dat ‘ie een plonsgeluid maakt weet je: ik kan springen. Er zit water in het zwembad.

En zo is het precies met het wagen van de sprong naar een nieuwe baan. Heb je twijfels over of je er wel klaar voor bent? Gooi dan eerst een steentje. Ga in gesprek met mensen die ook van baan zijn gewisseld en met dezelfde vragen als jij geworsteld hebben. Leer van hun ervaringen. Vraag om tips en adviezen (die je vervolgens niet allemaal voor waar aanneemt, maar degenen eruit pikt waarvan je denkt: dit kan voor mij ook werken – blijf altijd kritisch).

En: wanneer je nog niet goed genoeg hebt gehoord of het steentje nou plonsde of niet, dan gooi je er gewoon nog eentje (of meerdere): loop een keer een dag mee met iemand die de baan heeft waarvan jij denkt dat de sprong de moeite waard is. Of praat ook eens met mensen die van baan zijn geswitcht en niet meteen op de goede plek terecht zijn gekomen. Vraag wat ze toen hebben gedaan. En bepaal of jij dit in jouw geval ook zou overleven.

En last but not least…

Zoals ik aan het begin al schreef: zelfs als je springt in een zwembad mét water kun je nog wel eens ongelukkig terechtkomen. Dat kan pijnlijk zijn. Zo is het ook met het nemen van de volgende stap in je carrière. Ook al heb je steentjes geworpen en weet je bijna zeker dat je de sprong gerust kunt wagen, dan nog kun je plat op je buik terechtkomen. Misschien moet je bijvoorbeeld toch wat langer wennen aan je nieuwe collega’s dan je vooraf had gedacht, vind je het toch lastiger dan je dacht om jezelf te bewijzen nu je een baan hebt gevonden met meer inhoud (maar dus ook meer uitdaging) of: je had niet verwacht dat je nieuwe job zo’n grote impact op je sociale leven zou hebben.

Net zoals bij plat op je buik terechtkomen geldt: het doet maar even pijn. Geef jezelf daarom de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Als het na een half jaar tot een jaar nog steeds niet goed voelt? Onderneem dan actie, voordat je alsnog het beton raakt.